کسی به نام موسی بن سیار می گوید : به همراه امام رضا ( ع ) به دروازه شهر طوس رسیدیم . صدای گریه ای شنیدم و در جستجوی آن بر آمدم . در آنجا جنازه ای بود . ناگهان امام رضا ( ع ) را دیدم که با شتاب از اسب پیاده شدند و به سوی جنازه رفته ، آن را بر دوش گرفتند . سپس به سوی ما آمدند و به من گفتند :

« ای موسی بن سیار ! هر کس جنازه یکی از دوستان ما را تشییع کند ، از گناهان خود بیرون می رود و همچون روزی که از مادر زاده شده ، از گناهان پاک خواهد شد . »

مردم ، جنازه را در کنار قبر بر زمین نهادند . مولایم مردم را کنار زدند و پیش جنازه نشستند و دست بر سینه او نهاده و فرمودند :

« ای فلانی فرزند فلانی ! مژده تو را به بهشت و پس از این لحظه بر تو ترسی مباد ! »

به امام ( ع ) عرض کردم : فدایت گردم ، آیا این مرد را می شناسید ؟ ( و چگونه ممکن است او را بشناسید در حالی که ) اینجا سرزمینی است که تا کنون بر آن قدم ننهاده اید ! حضرت رضا فرمودند :

« ای موسی بن سیار ! مگر نمی دانی که اعمال شیعیان ما بر ما امامان ، هر صبح و شام عرضه می شود . پس ما برای هر تقصیری که در اعمال آنهاست ، از خداوند متعال می خواهیم که گذشت کند و برای هر کار خوب و پیشرفت آن ها در برنامه های دینی برای آنان از خدا پاداش تمنا می کنیم . »

بررسی گزارش اعمال ما توسط پیامبر و ائمه علیهم السلام امر غریبی نیست ، بلکه مطابق صریح آیات قرآن است . خداوند در قرآن کریم می فرمایند :

« ای پیامبر ! بگو هر کاری که بخواهید ، بکنید ؛ اما ( بدانید که ) به زودی خداوند و رسول او و مؤمنان ، اعمالتان را خواهند دید . »

روایات فراوانی در توضیح این کلام الهی از پیامبر خدا و اهل بیت علیهم السلام نقل شده است . آنها فرموده اند منظور از مؤمنانی که اعمال مردم به آنها عرضه می شود ، امامان ( ع ) هستند . آنها شاهد و گواه از طرف خداوند در میان مردم به شمار می آیند . بنا به این روایات ، گزارش اعمال ما علاوه بر اینکه در دیوان الهی ثبت و ضبط می شود ، با نظم خاصی مرتبا به محضر پیامبر خدا و امام زنده عرضه می گردد .

از امام صادق ( ع ) نقل شده که فرمودند : « اعمال بندگان خدا ( چه نیکان و چه زشتکاران ) هر روز صبح به محضر رسول خدا عرضه می شود ، پس مراقب اعمال خود باشید و این همان گفتار خداوند است که می فرماید : " هر کاری که بخواهید ، بکنید ، اما ( بدانید که ) به زودی خداوند و رسول او ... اعمالتان را خواهند دید ."»

عبد الله بن ابان روغن فروش ، فردی بود که نزد امام رضا ( ع ) ارج و قربی داشت . او گوید روزی به آن حضرت عرض کردم که برای من و خانواده ام دعا کنید . امام فرمود : « آیا گمان کرده ای که چنین نمی کنم ؟ قسم به خدا که امور شما هر شب و روز به من گزارش می شود . »

عبد الله گوید : این کلام امام بر من سنگین آمد . امام ( برای اینکه تعجب من برطرف شود ) فرمود : « مگر کتاب خدای عزوجل را نخوانده ای که می فرماید : " ای پیامبر ! بگو هر کاری که بخواهید ، بکنید ؛ اما ( بدانید که ) به زودی خداوند و رسول او و مؤمنان اعمالتان را خواهند دید ."»

اگر ما به این درک برسیم که تحت نظارت خدا ، پیامبر و امام زمان خود قرار داریم در رفتارهای خود تجدید نظر خواهیم کرد و با اصلاح آنها دل مولای خویش را شاد خواهیم ساخت . آیا شاد ساختن مولا ، نوعی کمک و یاری به او نیست ؟ و آیا اندوهگین ساختن مولا ، نوعی دامن زدن به درد ها و گرفتاری های حضرتش به شمار نمی آید ؟ باید باور کنیم که خوبی یا بدی رفتار های ما در قلب امام زمانمان و پیغمبرمان تاثیر مثبت یا منفی می گذارد .

یکی از شیعیان به نام سماعه نقل می کند که امام صادق (ع)  به جمعی می فرمود : « شما چرا پیامبر خدا را می آزارید ؟ » مردی با شنیدن این کلام برخاست و پرسید ما چگونه رسول الله را می آزاریم ؟ آن حضرت فرمود : « مگر نمی دانید که اعمال شما به آن حضرت گزارش می شود ، پس چون در آن گزارش معصیتی مشاهده کند آزرده می گردد . بر شما باد که رسول خدا را آزار ندهید ، بلکه شادش سازید . »

عقیده به این که پیامبر خدا و امام هر زمان بر احوال شیعیان آن عصر احاطه دارد ، از روایات و اسناد متعددی بر گرفته شده است و چنانچه گذشت این اخبار و روایات موافق آیات قرآن است . نمونه ای دیگر از روایات مربوط به این موضوع خبری است که از جناب ابو بصیر نقل شده است . او گوید شنیدم که امام صادق به مردی از اهل آفریقا می فرمود : حال راشد چطور است ؟ مرد گفت : او را ترک گفتم در حالی که هم از لحاظ جسمی و هم از لحاظ دینی وضعیت خوبی داشت و به شما سلام می رساند . حضرت صادق فرمود : خدایش رحمت کند ! مرد گفت : مگر او مرده است ؟ امام فرمود : آری . مرد عرض کرد : چه وقت ؟ امام فرمود : دو روز پس از خارج شدن تو . آن مرد گفت : به خدا قسم او بیمار نبود و هیچ ناراحتی هم نداشت و انسان بر اثر بیماری و ناراحتی است که می میرد ! من ( ابو بصیر ) پرسیدم : آن مرد که بود ؟ امام فرمود : او یکی از شیعیان ما بود که ما را دوست می داشت . سپس فرمود :

« اگر چنین فکر کنید که ما نسبت به شما دیدگانی بینا و گوش هایی شنوا نداریم ، بد تصور کرده اید . قسم به خدا هیچ یک از اعمال شما بر ما مخفی نیست . پس ما را نزد خود حاضر بدانید و خویشتن را به کار های خوب عادت دهید و از اهل خیر باشید تا به این صفت شناخته شوید ؛ که من فرزندان و شیعیان خود را به این امر سفارش می کنم . »

روایت دیگری که مؤید این عقیده است ، روایتی است که از امام مهدی ( ع ) نقل شده است . آن حضرت تصریح می فرمایند که : « ما بر اخبار و احوال شما آگاهیم و هیچ چیز از اوضاع شما بر ما پوشیده و مخفی نیست . »

به راستی اگر ما خود را در محضر مولایمان بدانیم و آگاهی و نظارتش را بر تک تک اعمالمان حس کنیم ، همان کار هایی را می کنیم که تا به حال می کردیم ؟

بیاییم همواره خود را در محضر امام زمان ببینیم و خود را به کارهای خوب عادت دهیم . بیاییم با شاد ساختن اماممان ، در این را او را یاری کنیم .

نوشته شده در دوشنبه 89/9/15ساعت 11:43 صبح توسط حمید نظرات ( ) | |